در این فصل سوم از پروژه‌های مکث قصد داریم از منظرهای متفاوتی به واکاوی رابطه‌ی شهر، رسانه‌ی عکاسی و مقوله‌ی زمان بپردازیم و با نظر افکندن به حیات و زوال عکاسی شهری، محدوده‌های آن را بیشتر بشناسیم. می‌خواهیم به این بپردازیم که چگونه شهر، بستری بالقوه و سرچشمه‌ای پایان‌ناپذیر برای تولید و ردگیری معنا از نگاه رسانه‌ی عکاسی می‌شود. پژوهشگر و دبیر نشست‌های این فصل، هوفر حقیقی است و طرحی که برای این سلسله‌نشست‌ها دارد، مشتمل بر چهار بخش است:
۱. بخش آرشیوی
۲. عکاسی شهری و انواع رویکردها
۳. به سوی زبان شخصی
۴. هژمونی‌های تصویری
کانال و صفحه‌ی اینستاگرام پروژه مکث (@maksprojects) هر روز به نمایش آثار یکی از عکاسان مربوط به بخش آرشیوی پروژه می‌پردازد.

بخش اول از پروژه آرشیوی اختصاص دارد به عکس‌های بهنام صدیقی، با عنوان «اکباتان، غرب تهران» که در فاصله سال‌های‌ ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۷ گرفته شده است. او در این باره می‌نویسد:

«در این پروژه کوشش کرده‌ام تا در جستجوی فضای زیستی انسان معاصر در بخشی از شهر بزرگ تهران (شهرک اکباتان) به انعکاس درونیات و احساسم بپردازم. شهرک اکباتان به دلیل وسعت زیادش با بیشتر از چهل و چهار هزار نفر جمعیت، از بزرگ‌ترین شهرک‌های خاورمیانه، نمونه‌ای از جایگاه انسان شهرنشین امروزی است که مناسبات زندگی در آن دارای ویژگی‌های مختص خود می‌باشد. ویژگی‌هایی که در آن، انسان‌ها دور از هم و خسته از یکدیگر برای جدایی از خودشان، در سلول‌هایی یکسان فرو خفته‌اند.
رسیدنِ انسان – انسانی که اجتماعی بودن، جزو ویژگی مهمش است- به چنین نقطه‌ای، پیامد نظامی است که عنصر انسانی در آن غریبه و مهجور است. دور شدن خود به خودی انسان‌ها از یکدیگر آنجا برایش سخت و آزاردهنده است که او در پی نیاز ذاتی‌اش برای ایجاد ارتباط با دیگری، دچار مشکل (رنج) می‌شود. شاید او نداند این بلا از کجا بر سرش نازل شده و یا به دلایل این عدم سازگاری با هویت انسانی‌اش نیندیشد، اما همچنان برای متجلی ساختن آرزوهایش (که بدون آن‌ها با سایر جانوران تفاوتی نخواهد داشت) در غرقابی خودخواسته دست و پا می‌زند.
اینجا فاصله انسان با محیطش ــ جایی که مجموعه روابط انسانی در آن جریان می‌یابد ــ به همان اندازه‌ی دیوارهای هم‌شکل، قطور و بتنی است که او را طبقه به طبقه و ستون به ستون محاصره کرده است؛ تا جایی که دیگر انسانی در پیرامون خود نمی‌بینیم.»

بهنام صدیقی، متولد ۱۳۵۸ در ساری است، در سال ۱۳۸۷ از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشته عکاسی فارغ‌التحصیل شده و طی سال‌های ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۶به عنوان عکاس مطبوعات در نشریات مختلفی چون روزنامه جام جم، مجله فرهنگ و پژوهش، آژانس عکس سوره و روزنامه آینده نو، کار می‌کرده است. عکس‌های او بر پایه مستند بوده و ایده‌هایش را از پدیده‌ها و رخدادهای سیاسی ـ اجتماعی پیرامون خود دریافت می‌کند. او دو کتاب با عناوین «اکباتان، غرب تهران» (۱۳۸۸- نشر ماه‌ریز) و « یادآوری » (۱۳۹۳- نشر موتوبوکز) منتشرکرده و آثارش در مجلات معتبر و تخصصی‌ای چون عکسنامه، حرفه هنرمند، عکس و مجله آنلاین ایتالیایی ویتنس ژورنال و لند اسکیپ استوریز، منتشر شده است. همچنین وی در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزشی نیز به تدریس اشتغال دارد.
اولین نشست از پروژه «شهر، بستر روایت‌های بی‌شمار» از دوشنبه ۱۵ مهرماه آغاز خواهد شد. برای اطلاعات بیشتر از ساعت دو تا هشت عصر با ۸۸۴۹۵۴۲۴ تماس بگیرید یا به نشانی تهران، خیابان بهار شمالی، کوچه بهشت، پلاک یازده، موسسه خوانش مراجعه کنید.