درباره‌ی «نقش‌هایی به‌یاد، گذری بر ادبیات خاطرهنویسی» نوشته‌ی احمد اخوت «اگر نقدِ ادبی، زندگی‌نامه و زندگیِ خودنوشت را به اندازه‌ی لازم و کافی با هم مخلوط کنید، حاصلش خاطراتِ کتابی است، کاری که بنیادش بر تعادلِ میان این عناصر است.» این‌ها کلماتِ جویس کارول اوتس است که احمد اخوت آن‌ها را در […]
درباره‌ی «داستان ماشین تحریر من» ترجمه‌ی احمد اخوت احمد اخوت زیاد سفر نمی‌رود. گواهی‌نامه رانندگی ندارد. موبایل ندارد. مطالبش را هم گویا با دست می‌نویسد و بعد می‌دهد تایپ می‌کنند. از خرق‌عادت‌های دیگرش این است که خرده‌ریز جمع می‌کند. تکه‌کاغذهای مانده لای کتاب‌هایی که از جمعه بازار کتاب می‌خرد، گاه آگهی بریده شده […]
گفت‌و‌گو با «احمد اُخوت» درباره‌ی زندگی و آثارش این‌طور که خودش می‌گوید و می‌خوانید، احمد اُخوت زندگیِ چندان پُر فراز و نشیبی نداشته است، بیشتر طول عمر پُر فایده‌اش را در اصفهان گذرانده و چندان اهلِ سفر هم نیست؛ در متن اما، خلافِ این راه را رفته است، از بورخس تا فاکنر، از تک‌داستان‌هایی درخشان […]
ترسیمِ سیمایی از یک نویسنده، مترجم و… نویسنده: عباس عبدی احمد اخوت به لحاظ حرف اول اسم و فامیلش، هم در فارسی و هم در انگلیسی، معمولا در بالای هر فهرستی قرار می‌گیرد. خود احمد باید بگوید این خوب است یا بد و اگر بگوید احتمالا می‌گوید در مدرسه اغلب معلم‌ها اول او را […]