درباره‌ی مجموعه‌‌داستانِ «برادران جمالزاده»؛ نوشته‌ی احمد اخوت حالا و در حال گذراندن روزهایی که اگر سیاه نباشند، خاکستری‌اند و بی‌طعم و بو؛ اگر می‌توانستیم به جایی در گذشته برگردیم، کدام برهه و تاریخ را انتخاب می‌کردیم؟ اگر ممکن بود که بخشی از گذشته را به خواست و اراده‌ی خود تغییر بدهیم، کجا دست می‌بردیم […]
تعقیب «دیگری» در انتخاب‌ها و جستارهای احمد اخوت یکم: دعوت از دیگری «نمی‌دانم کدام یک از ما اکنون این صفحه را می‌نویسد»: میان ترجمه‌ها و جستارهایی که از احمد اخوت در دست است، یکی کتاب «من و دیگری» و آن‌یکی مجموعه‌ی «به انتخاب مترجم» به‌ویژه سه داستانش از شرلی جکسون (خالق شاهکارِ «لاتاری»)، تمرکزی […]
گفت‌و‌گو با «احمد اُخوت» درباره‌ی زندگی و آثارش این‌طور که خودش می‌گوید و می‌خوانید، احمد اُخوت زندگیِ چندان پُر فراز و نشیبی نداشته است، بیشتر طول عمر پُر فایده‌اش را در اصفهان گذرانده و چندان اهلِ سفر هم نیست؛ در متن اما، خلافِ این راه را رفته است، از بورخس تا فاکنر، از تک‌داستان‌هایی درخشان […]
اگر آثار دفو را سرآغاز شهر تجاری در نظر بگیریم، سرانجامش را می‌توانیم در آثار دیکنز مثلا «روزگار سخت» ببینیم. او با تصویری که از کوک‌تاون در رمان می‌سازد، ما را به سوی شهر صنعتی سوق می‌دهد. دیکنز در رمان‌هایش به عنوان مثال «دامبی و پسر» تغییرشکل چشم‌اندازهای شهری را با راه‌آهن پیش‌بینی کرده بود. […]