روزی روزگاری آناتولی – ۱ ** همواره بخش بزرگی از زندگی‌ام با وحشت از مرگ همراه بوده است. در واقع سالیان سال است که با هم زندگی می‌کنیم. به‌طور قطع این ترس کم و بیش به سراغ تمام آدم‌ها می‌آید؛ اما در مورد امثال من می‌توان از آن به‌عنوان نوعی بیماری یاد کرد: تقریبا […]
رمان خواندن به نظرم فعالیتی خیلی عادی می‌آید، در حالی که رمان نوشتن از آن کارهای عجیب است ــ حداقل من این‌طور فکر می‌کنم، البته تا قبل از اینکه به خودم یادآوری کنم که هر دو تا چه اندازه به هم مربوطند. (چیزهایی که می‌خوانید کلیاتی زره‌پوش نیست، فقط اشاره به چند نکته است.) اول […]
می‌توان تمام یک روز آرام را به مداقه تنها در یک نقاشی گذراند و آرام‌آرام به معاشرت با هنرمند نائل شد، و لذتی در آن یافت بسی بیشتر از لذتی که باید از میان نور کورکننده و توده‌ی احساسات ناهمگونی که انسان را درمانده و سردرگم از بعضی گالری‌های معروف روانه می‌کند، بیرون کشید؛ و […]
میشل دو مونتنی (۱۵۳۳-۱۵۹۲) اهل شهر بوردو در فرانسه، نام کامل او میشل اکیم دو مونتنی بود. مونتنی را می‌توان پدر جستارنویسی و بنیان‌گذار جستار به‌مثابه‌ی فرمی ادبی دانست. او سال‌های زیادی به امور سیاسی و اجتماعی شهرش مشغول بود، مدتی شهردار شهر بوردو بود و با کلیسا روابط نزدیکی داشت، اما ناگهان، همه‌چیز را […]