گفتوگو با «حسامالدین نبوینژاد»، صاحب امتیاز و مدیرمسئول فصلنامهی «زندهرود» گفتن از احمد اخوت سخت است، حتی اگر سالها همکاری، «اخوتی» میان دوتن برقرار کرده باشد. حسامالدین نبوینژاد از سال ۱۳۷۱ بهواسطهی مجله زندهرود رابطهای تنگاتنگ با احمد اخوت داشته است. برای گفتوگو با ایشان به دفتر وکالتشان رفتم و «به گزاف» تکیه بر […]
فراخوانِ متن برای من مهم است
گفتوگو با «احمد اُخوت» دربارهی زندگی و آثارش اینطور که خودش میگوید و میخوانید، احمد اُخوت زندگیِ چندان پُر فراز و نشیبی نداشته است، بیشتر طول عمر پُر فایدهاش را در اصفهان گذرانده و چندان اهلِ سفر هم نیست؛ در متن اما، خلافِ این راه را رفته است، از بورخس تا فاکنر، از تکداستانهایی درخشان […]
مشاهدهگرِ تیرهروزی و درهمریختن ارزشها
کوبو آبه به روایت «مهدی غبرایی» مهدی غبرایی در سال ۱۳۲۴ در لنگرود به دنیا آمد، دوران تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در لنگرود گذراند. در سال ۱۳۴۷ از دانشگاه تهران در رشتهی علوم سیاسی لیسانس گرفت. از سال ۱۳۶۰ بهطور حرفهای به کار ترجمه ادبی پرداخت. «زن در ریگ روان» از کوبو آبه را […]
پیکرتراشِ از هم گسیختگی
گزارشِ یک گفتوگو با «کوبو آبه» در سال ۱۹۸۶ نویسنده: دیوید رمنیک مترجم: بهزاد روحیپور کوبه آبه، رماننویس برجستهی ژاپنی، یک پزشک است اما هرگونه مقایسهای را با آنتوان چخوف، ویلیام کارلوس ویلیامز و دیگر نویسندگان و هنرمندان پزشکِ تاریخ را انکار میکند. او میگوید: «تفاوتی فاحش میان ما وجود دارد. اگر شما در […]